Ráðgjafaiðnaður

Á  dögunum fékk ég bréf frá  fyrirbæri sem heitir Iðan fræðslusetur. Þar er sagt frá námskeiði  sem heitir, Móttaka nema í vinnustaðanám. Markmiðið er að auka hæfni  tilsjónarmanna þegar tekið er á móti nemendum í vinnustaðanám í lög giltum iðngreinum.

Samkvæmt nýrri reglugerð  um starfsþjálfun á vinnustað nr 697/2009 þar sem kveðið er á um þjálfun tilsjónarmanna í 8 gr.

Til þess að fyrirtækjum sé heimilt að taka nemendur á námssamning skulu eftirtalin skilyrði uppfyllt:

A:Fyrirtæki skal hafa á að skipa hæfum tilsjónarmanni sem fengið hefur þjálfun í leiðbeiningum nýliða, býr að góðri færni í mannlegum samskiptum og hefur yfirsýn yfir verkefni fyrirtækisins.

Þetta námskeið er  nú orðið eitt að skylirðum þess að meistari geti tekið nemenda á námssamning ásamt  meistarabréfi, leyfi frá heilbrigðisyfirvöldum og vinnustaðaeftirliti. Það er alltaf gott að læra eitthvað nýtt  og endurmenntun er nauðsynleg. Þetta er samt það heimskulegasta sem ég hef heyrt frá þessum nýja ráðgjafaiðnaði sem er að hasla sér völl í samfélaginu. Kennslu og uppeldisfræði er þeirra töfraorð. Það er lykill að því að fá að kenna verklegt í skólum landsins. Verkmenntun og þjálfun viðkomandi er auka atriði.Tökum sem dæmi um mig. Ég var kennari við grunndeild Iðnskólans í Reykjavík  frá 1975 til 1983 og síðan stundakennari í nokkur ár. Þá var ég með um 65 nemendur í meistaraskóla snyrtiiðnar  áður en það nám var lagt niður en það var minnkað úr 46 einingum í 18 vegna andstöðu Samtak iðnaðarins  og sveinafélaga við meistara námi en þessi félögu vilja að meistaranám sé aflagt að fullu.

Til þess að ég fái að taka nemanda á stofuna hjá mér þá verð ég að fara á námskeið í að taka á móti nemendum. Þar sem ég er núna einn á stofu þá þarf ég að loka á meðan því ekki er boðið upp á námskeiðið að kvöldi til. Hvað með námið sjálft ? Hvað með að geta kennt alla þætti námsins?  Snyrtigreinar er mjög persónulegar í návist viðskiptavina og því eru samskipti nemenda og meistara mjög náinn. Samvinna þeirra byggist á því að þjónusta viðskiptavininn og náist það ekki verður meistarinn að láta nemann fara. Þess vegnar er í lögum um iðnnám gert ráð fyrir 3 til 6 mánaðar aðlögunartíma í námi  og eftir að sá tími er liðinn þá hafa báðir aðilar riftunar möguleika. Aðalatriðið er að hér er verið að skapa atvinnu fyrir ráðgjafa menntað fólk sem hefur enga aðra kunnáttu en að kenna hvernig á að kenna.Væri ekki nær fyrir þetta fólk að læra einhverja nytsama iðngrein heldur en að skapa bólu utan um ekki neitt.  Verknám er á undanhaldi og þá sérstaklega vegna þess að það kostar meira en bóknám.  Það má því alls ekki kaffæra iðnfyrirtæki í reglugerðum  og auka kosnaði til að skapa atvinnu fyrir ráðgjafaiðnaðinn. Þessi þróunn verður til þess að iðnám deyr út og er ekki laust við að mér finnist það vera tilgangur Samtaka iðnarins og fræðslusetursins.Þegar sameining Landssamands iðnaðarmanna og Samtaka iðnaðarins átti sér stað á sínum tíma þá spáðu eldri iðnmeistarar því að það væri leiðin til niðurfellingar iðnnáms á Íslandi og iðverkamenn á lægri launum tækju við.  Þetta  er því miður sorgleg niðurstað í mörgum iðngreinum  og tímabært að sporna við.